Monday, October 10, 2011

A tour to my castle...

Κάθε Δευτέρα απόγευμα το σπίτι μου είναι στα καλύτερα του. Γιατί κάθε Δευτέρα πρωί έρχεται η κυρία Όλγα και το κάνει κούκλα.. Η αλήθεια είναι πως τα οικοκυρικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο, συνήθως κάνω τα απολύτως απαραίτητα που βέβαια δεν είναι και λίγα.  Στρώνω κρεββάτια, βάζω πλυντήρια πιάτων και ρούχων, απλώνω, ταχτοποιώ τα ρούχα στις ντουλάπες, πάω σούπερ μάρκετ καθαριστήρια και όλα τα σχετικά, και άμα έχω κέφια κάνω και λίγη κηπουρική. Και φυσικά μαγειρεύω, αλλά αυτό δεν το έχω στις δουλειές, το έχω στα πράγματα που λατρεύω, κυρίως επειδή δεν το κάνω κάθε μέρα αλλά όποτε έχω κέφι. Που κατά καιρούς έχω κέφι συχνά, και κατά άλλους καιρούς δεν έχω καθόλου.. Γι΄αυτό άλλωστε στο καθιστικό υπάρχει ένα κουτί γεμάτο καταλόγους για delivery, μερικά από τα οποία όπως το Καλαμάκι Αβάνα ή το Burgering House ας πούμε, μας έχουν στους χρυσούς χορηγούς.. 



Πίσω στο σπίτι, τα αγαπημένα μου δωμάτια είναι η κουζίνα και το καθιστικό. Εκεί περνάω τον περισσότερο χρόνο της μέρας μου - και στο γραφείο μου φυσικά αλλά αυτό όπως θα δείτε παρακάτω είναι μια άλλη, ειδική περίπτωση- και εκεί θα σας ξεναγήσω σήμερα διαδικτυακώς τώρα που είναι καθαρά και ταχτοποιημένα...

Αν λοιπόν το σπίτι μου είναι το κάστρο μου, τότε η κουζίνα είναι το... θησαυροφυλάκιο μου.. Στα ντουλάπια της κρύβονται οι δικοί μου μικροί θησαυροί.. Μπαχαρικά φερμένα από ταξίδια, τα υλικά για τα cupcakes μου, τρόφιμα, σκεύη για κάθε χρήση, και κατσαρολικά ων ουκ έστι αριθμός.. Και στα ράφια γύρω γύρω αναπαύονται οι συλλογές μου από αλατιέρες και κάθε είδους χαριστωμένο τζάτζαλο και φυσικά οι συσκευές μου.. Το καταπράσινο Kitchen Aid μου, ο αρτοπαρασκευαστής, μια φριτέζα που τηγανίζει με ελάχιστο λάδι και γι΄αυτό δεν την χρησιμοποιούμε και πολύ - μας πέφτει τρελά υγιεινή-, η Nespressiέρα μας και άλλα διάφορα.. Μέχρι και στα πιο ψηλά σημεία, βρίσκονται ακροβολισμένες φοντιέρες, γάστρες κάθε είδους, ψηστιέρες και τανζίν. Αφού καμιά φορά αγοράζω κάτι καινούριο και αναρωτιέμαι που θα χωρέσει.. Και όμως, με έναν τρόπο μαγικό, όλα βρίσκουν τελικά την θέση τους... :)





(Όλα στην εντέλεια... Μετά από λίγο, δεν θα είναι πια....)








(Συλλογές και διάφορα χαριτωμένα...)







Πάμε τώρα στο καθιστικό. Όταν αποφασίσαμε να μετακομίσουμε σ΄αυτό το σπίτι, ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα ήταν το ότι επειδή είναι σχετικά παλιό ήταν χτισμένο με την λογική των περισσότερων δωματίων αντί για τους ενιαίους χώρους που συνηθίζονται στα πιο καινούρια σπίτια. Και έτσι, αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν χώρο πιο καθημερινό που έγινε ο αγαπημένος μας.. Ειδικά τον χειμώνα, εκεί περνάμε τα περισσότερα απογεύματα και βράδια μας.. Αράζουμε στους αφράτους καναπέδες και χαζεύουμε τηλεόραση, διαβάζουμε ή ακούμε μουσική, πολύ συχνά τρώμε και για βράδυ σε τραπεζάκια - δίσκους, και εκεί καθόμαστε και όταν έχουμε μέχρι έξι φίλους καλεσμένους. Το σαλόνι το ανοίγουμε για πιο.. ειδικές καταστάσεις παρόλο που ο Droopy αγαπάει τρελά το υπέροχο χειροποίητο χαλί του -σχεδόν το ίδιο με το μαξιλάρι του- και όποτε βρει ευκαιρία τρυπώνει και κοιμάται μακαρίως με την μουσούδα ακουμπισμένη στα κρόσσια...









(Τα διάφορα χαζολοϊδια δεν λείπουν από κανένα δωμάτιο του σπιτιού, έχω τρέλα με τα διακοσμητικά...)




(Και φυσικά ο Droopy είναι πανταχού παρών παρόλο που αρνήθηκε κατηγορηματικά να καθίσει στο μαξιλάρι του και να φωτογραφηθεί ως σοβαρό μοντέλο...)






Τι σας έλεγα στην αρχή? Πως κάθε Δευτέρα το σπίτι είναι ταχτοποιημένο? Όχι όλο... Ως άλλο γαλατικό χωριό του Asterix το γραφείο μου αντιστέκεται.. Ειδικά σήμερα που κατεβάσαμε τα πρώτα χειμωνιάτικαμου- μια που έχω και την ντουλάπα μου εκεί- θυμίζει περισσότερο αποθήκη παρά δωμάτιο κανονικό.. Φταίει βέβαια και το δικό μου το mood που είναι παράξενο και δεν έχω διάθεση να το συγυρίσω... Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας νοιώθω μετέωρη. Σαν να έχει μπει η ζωή μου στο pause και να περιμένω να συμβεί ότι είναι να συμβεί και να πατήσει κάποιος το κουμπί και να αρχίσει ο κόσμος να γυρίζει ξανά.. Και ας είναι και προς άλλη κατεύθυνση... Για να είμαι ειλικρινής δεν είναι αυτό που θα συμβεί που με φοβίζει... Έχω μάθει να κολυμπάω στην ζωή μου και θα το κάνω ξανά αν χρειαστεί. Και θα τα καταφέρω περίφημα, δεν έχω καμιά αμφιβολία γι΄αυτό... Με φοβίζει και με κουράζει αυτή η αβεβαιότητα, αυτή η περιρρέουσα μιζέρια που κολλάει σαν γλίτσα στην καθημερινότητα μας όσο και αν προσπαθούμε να την καταπολεμήσουμε με όσο ροζ και όση αισιοδοξία διαθέτει ο καθένας μας και όλος αυτός ο χαμένος χρόνος... Και νομίζω πως αυτή η άρνηση μου να ασχοληθώ με οτιδήποτε παραπάνω απο το απολύτως απαραίτητο είναι κατά κάποιον τρόπο η δική μου αντίσταση.. Anyway, η κατάσταση στο γραφείο μου σήμερα ήταν η εξής:








Χάος!!!! Θα μαζευτεί όμως κι αυτό, όπως θα μαζευτούν όλα τελικά, αναγκαστικά.. Και μην νομίζετε.. Μπορεί να μουρμουρίζω παραπάνω από το κανονικό αυτόν τον καιρό, και εδώ και στην ζωή μου, και μπορεί να με παίρνει από κάτω καμιά φορά γιατί εκτός από τα έξω έχουμε και αυτά που συμβαίνουνμέσα στο σπίτι μας και που δεν είναι ούτε απλά ούτε εύκολα όπως νομίζουν ορισμένοι, αλλά τελικά καταφέρνω σχεδόν πάντα στο τέλος της ημέρας να θυμάμαι πως οι προσωπικές μου ευχές έχουν πραγματοποιηθεί όλες.. Μια που πάντα ζητούσα αγάπη και ανθρώπους γύρω μου που να είναι εκεί για μένα και γι΄αυτό που είμαι πραγματικά.. Να μ' αγαπάνε με τις πολλές ατέλειες και τα ακόμα περισσότερα ελαττώματα μου.. Γι' αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, τα αγόρια της ζωής μου και τους φίλους της καρδιάς μου εδώ αλλά και πιο μακριά, κρατάω το ηθικό μου όσο πιο ακμαίο γίνεται και προσπαθώ να τους χαρίζω χαμόγελα, την καλύτερη ενέργεια μου και την αγάπη μου άνευ όρων... Και να τους θυμίζω όσο πιο συχνά μπορώ πόσο πολύτιμοι είναι για την ψυχή και την καρδιά μου και πόσο τυχερή και περήφανη νοιώθω που τους έχω στην ζωή μου... Τα υπόλοιπα, αλήθεια σας λέω, θα τα βρούμε... Καληνύχτα και φιλιά...

7 comments:

orfia said...

ομορφια και ζεστασια....τα σπιτια που βγαζουν τετοια ενεργεια...δεν μπορει παρα να εχουν και τους αντιστοιχους οικοδεσποτες και φυσικα τους εχουν!!! Αχ αυτα τα χρωματα!!!Λατρευω το χρωμα στους τοιχους!Φιλακια πολλα πολλα!

Glayki said...

θέλω να πιω καφέ στο γραφείο σου γιατί μπορεί να είναι χάος αλλά μου αρέσει πολύ!!!Είναι φωτεινό...για αυτό!!!

wintersea said...

Το γραφείο να μην το λες γραφείο, να το λες ντουλάπα παύλα κάβα παύλα αποθήκη παύλα βιβλιοθήκη παύλα γραφείο :)))

Αυτά τα μαξιλάρια στους πράσινους καναπέδες δεν ξέρεις πόσο με τρελαίνουν, όμως - απ' τους πιο αγαπημένους μου συνδυασμούς!

Σε φιλώ αγαπημένη
(κράτα τη σημαία ψηλά και το ηθικό ακμαίο... όσο γίνεται)

Anonymous said...

Vre! O mourgos! Ton pethimisa. Kai sena mazi.lol
Z.

Woman in Blogs said...

Μόλις σε ανακάλυψα! Είμαι καινούρια στη μπλογκόσφερα, βλέπεις.
Το σπίτι έχει καταπληκτικά χρώματα και ωραίο φως.
Λατρεύω κι εγώ τις ιδιαίτερες γωνιές και τα διακοσμητικά!
ΘΑ ξανάρθω!

Penelope said...

Πολύ μου άρεσε! Το πράσινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα! Τι ωραία συνδύασες τα κόκκινα μαξιλαράκια και το κίτρινο φωτιστικό. Τέλειο και συγχαρητήρια έχεις πολύ γούστο :)

fourka said...

very warm & cosy, για να το πούμε στα ελληνικά :-)