Σε mood φθινοπωρινό...

Δευτέρα απόγευμα και έξω από το παράθυρο μου ο ήλιος λάμπει. Βέβαια έχω κατεβάσει την τέντα καλού κακού - η ΕΜΥ είπε πως από το βράδυ ο καιρός χαλάει με βροχές και καταιγίδες και έχω απλώσει ρούχα να στεγνώσουν- και ετοιμάζομαι να μαγειρέψω μακαρόνια με κεφτεδάκια σε κόκκινη σάλτσα. Με μπόλικο κύμινο. Στο περβάζι η γλάστρα με το lemon thyme που έφτασε από το νησάκι εκτάκτως και εσπευσμένως μυρίζει υπέροχα, και δίπλα μου ο Droopy ροχαλίζει μακαρίως μετά από μια μεγάλη βόλτα με τον Άρι στο διπλανό πάρκο. Το πιάσατε το υπονοούμενο φαντάζομαι, προσπαθώ να μπω σε mood φθινοπωρινό και ελπίζω ολόψυχα να βάλει τελικά ένα χεράκι και ο καιρός, γιατί παρόλο το άψογο πεντικιούρ που έκανα προχτές στην Τέτα, έχω μια τεράστια λαχτάρα να πετάξω επιτέλους τις σαγιονάρες και να φορέσω Starάκια.. Μην σας πω γαλότσες...

Προς αυτή την κατεύθυνση, την μισή Κυριακή μου την πέρασα ταχτοποιόντας τα ντουλάπια της κουζίνας... Και όλα τα υπέροχα που μάζεψα το καλοκαίρι, μαρμελάδες από το Κυπαρίσσι, γλυκά κουταλιού που μου έφεραν από διάφορα νησία αγαπημένοι φίλοι, χυλοπίτες από τα Λαγκάδια, ντοματίνια σε βάζα και καπαρόφυλλα από την Σαντορίνη, clotted cream που περιμένει να γίνει Eton mess, λάδια και ξύδια σε ότι γεύση μπορείτε να φανταστείτε, μπαχαρικά από την Αίγυπτο που μου κουβάλησε στην βαλίτσα του γκουρμέ κολλητός... Και σκεύη έτοιμα να χρησιμοποιηθούν - το μίξερ μου με κοιτάζει λυπημένο, ανυπομονεί να χτυπήσει την μαρέγκα και το butter cream για τα πρώτα cupcakes της σεζον- και τα βιβλία της μαγερικής μου προσεκτικά στοιχημένα στα ράφια... Έτοιμα όλα... 

Μαζί, στο τραπέζι του καθιστικού, μπροστά στους καναπέδες με τα αφράτα μαξιλάρια, στοίβες από DVD με ξένες σειρές... Harry's Law, Law and Order UK και LA, Mistresses, Downton Abbey, Body of Proof, In Treatment... Και μαζί βιβλία και περιοδικά - όχι δεν περιλαμβάνει ούτε Προυστ, ούτε Όσσο η λίστα μου- και μουσικές αγαπημένες... Και φρέσκα λουλούδια στα βάζα, και η μυρωδιά από το Eau Rouge - το best spray εσωτερικών χώρων ever - στην ατμόσφαιρα... 

Ναι, φτιάχνω το σκηνικό της ζωής μου με ενθουσιασμό, μια και λατρεύω αυτή την εποχή που όπου να 'ναι φτάνει... Να μαζευτούμε επιτέλους, να αρχίσουμε να οργανωνόμστε και να ετοιμάζουμε μαζώξεις και τραπέζια, να αλλάξουμε γκαρνταρόμπα και μαζί, να αλλάξουμε και διάθεση.. Να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, πιο αγαπησιάρηδες, πιο μαλακοί... Τα γράφω αυτά βέβαια, και η δική μου σεζόν θα ξεκινήσει με ταξίδι σε πόλη λατρεμένη και με μαθήματα μαγειρικής, how cool is that? Τέλος πάντων.. Το νόημα παραμένει και θα τα λέμε για καιρό όλα αυτά - μια που ελπίζω να ξαναρχίσω να γράφω συχνότερα-  και άλλα πολλά για συνταγές, και μυστικά, και παρέες που γράφουν ιστορία.. Και για δουλειές, και για μόδες, και για σχέσεις, και για όλα αυτά που με κάνουν και χαίρομαι, ή που με παιδεύουν, όπως κάνουμε χρόνια τώρα σε αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο που λειτουργεί σαν τον καλύτερο ψυχαναλυτή, εκτός του Γιάννη βέβαια που παραμένει πάντα ο γκουρού μου.. Και εκτός των αγοριών της ζωής μου που με αντέχουν και των φίλων της καρδιάς μου που με στηρίζουν στα πάντα όλα.. Και τα καλά και τα άσχημα... 

Προς το παρόν όμως, πάω να μαγειρέψω.. Και να ανάψω το air condition στο φουλ για να δημιουργήσω την κατάλληλη θερμοκρασία για τα κεφτεδάκια με την σάλτσα και το κύμινο, μια που η πρόγνωση του καιρού μάλλον έπεσε έξω... Φιλιά πολλά... Και αγάπες..

Υ.Γ. Είναι φορές που παρασύρομαι, και παίρνω φόρα, και ξεχνάω.. Πως τα βασικά της ζωής μου, αυτά που με κάνουν να νοιώθω ασφαλής και αγαπημένη είναι πολύ συγκεκριμένα, πολύ απλά, και ομολογημένα εδώ και καιρό.. Είναι αυτά που αξίζουν όσο χίλια ξεσηκώματα μαζί, που για χάρη τους παρατάω τα πάντα, και που τα επιλέγω συνειδητά και μόνιμα, πρώτα και πάνω απ΄όλα τα υπόλοιπα. Για μένα κυρίως, για την χαρά που μου προσφέρουν, αλλά και για τις λύπες... Που χρειάζονται για να εκτιμάμε τα γέλια, με τον ίδιο τρόπο που οι κρίσεις μας βοηθάνε να συσπειρωνώμαστε και να επαναφέρουμε τα πάντα στις σωστές τους διαστάσεις... Και εγώ, πέρα και πάνω απ΄όλα είμαι αυτή που φαίνομαι μέσα από τα μάτια εκείνων που έχω επιλέξει να αγαπάω με πάθος.. Μέσα από την εικόνα που μου προβάλουν πότε λάμπω σαν να έχω καταπιεί τον προβολέα και πότε διορθώνομαι.. Και όπως μοιράζω τις αγκαλιές, και τα φιλιά μου, και το γέλιο μου, ζητάω και τις συγγνώμες μου αν χρειαστεί...