Που πήγε η Άνοιξη είπαμε?

Από χτες το βράδυ είμαι χάλια... Πονάει ο λαιμός μου, βήχω, έχω πυρετό... Και πονάνε και όλα μου τα κόκκαλα, πάω να σηκωθώ και βογκάω, γεράματα κανονικά Παναγία μου, και έχει και μια σιχαμένη βροχή έξω που δεν έχει σταματήσει και κάνει το ηθικό μου να σέρνεται ακόμα πιο χαμηλά, στο πάτωμα, με την κοιλιά, σαν φίδι.. Που είναι η Άνοιξη είπαμε? Εν τω μεταξύ με παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου από την Γερμανία και μου περιγράφει τρελές ζέστες και λιακάδες, και υποπτεύομαι πως και στο Λονδίνο θα είναι μια από τα ίδια και αναρωτιέμαι μήπως τελικά πουλήσαμε το εύκρατο κλίμα μας έναντι του χρέους και δεν μας έχουν ακόμα ενημερώσει.. Τι να πω...

Οι μέρες του Πάσχα πέρασαν βέβαια υπέροχα, το Σάββατο η μαγειρίτσα μου ήταν απλά συγκλονιστική και είμαι σίγουρη πως ο λατρεμένος μου πεθερός από εκεί ψηλά που με βλέπει θα με καμάρωνε - οκ, θα έχει και μια απορρία βέβαια ο άνθρωπος πως το ρεμάλι που τους κλήρωσε η ζωή κατέληξε να ψιλοκόβει για δυο ώρες εντεράκια και συκωταριές αλλά κυρίως θα είναι περήφανος- και οι φίλοι μου δεν άφησαν ούτε λέπι στα πιάτα τους, ούτε από την τυρόπιτα που έγινε επίσης σούπερ... Και είχα στολίσει και το σπίτι γιορτινά, με λουλούδια, με χαρτοπετσέτες με προβατάκια και με όλα τα κομφόρ, και μαζευτήκαμε από νωρίς και κάναμε Ανάσταση, δηλαδή η Doris έκανε Ανάσταση, στην γωνία του σπιτού με την εκκλησία μάλλον μια που την είχε αγχώσει τόσο ο Άλκης που πεινούσε από τις 10.30 και διαμαρτυρόταν που μόλις ακούσαμε τα πρώτα βεγγαλικά και μέχρι να φιληθούμε χτύπησε το κουδούνι και η φιλενάδα μου εμφανίστηκε ασθμαίνουσα με το άγιο φως στο χέρι....To make a long story short ήταν μια πολύ αγαπησιάρικη βραδιά από αυτές που όταν τελειώνουν σου αφήνουν μια γλυκιά ζεστασιά στην ψυχή για την διευρημένη και εκλεκτική οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει από τους δικούς μας ανθρώπους και φίλους καρδιάς και που είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια της ζωής μας.. Και το πιο ανακουφιστικό συναίσθημα στις δύσκολες μέρες που πέρασαν, που ήρθαν και που θα έρθουν ξανά...

(Το table setting μου, τα λουλούδια μου και οι λαμπάδες της Doris και του Σ.)

Το επόμενο μεσημέρι η ίδια παρέα μεταφέρθηκε στην Μάρθα για το παραδοσιακό κατσικάκι στον φούρνο με πατάτες - και για ένα φρικασέ- και το γέλιο που κάναμε θα μείνει ιστορικό.. Και θα την θυμόμαστε αυτή την Κυριακή του Πάσχα για χρόνια, αφού πραγματικά λυπήθηκα που δεν την μαγνητοσκοπήσαμε να την ανεβάσω εδώ και να χτυπήσει η επισκεψημότητα tilt... Γυρίσαμε στο σπίτι καλές 9 το βράδυ, στο τσακ για να προσγειωθούμε στους καναπέδες και να δούμε Dancing With the Stars με ενδιάμεσο zapping στους Πρωταγωνιστές του Σταύρου θεοδωράκη και με αποτέλεσμα την προηγούμενη ανάρτηση... 

(Το μόνο που θυμήθηκα να φωτογραφίσω ήταν το ροζέ προσέκο της αρχής.. Μετά από τα πολλά γέλια ξέχασα τα πάντα...)

Και την Δευτέρα το μεσημέρι ανέλαβε ο Σ. να μας φιλοξενήσει και να μας ταϊσει έθνικ λιχουδιές και εκεί η κουβέντα πήγε στο πιο καλλιτεχνικό της  και στην Τέχνη και την μόδα και τα κατορθώματα του Galliano... By the way, τι πιθανότητες έχω άραγε η υπέροχη τσαντούλα μου να γίνει κάποτε συλλεκτική? Το μόνο δυσάρεστο ήταν που εκεί, στο σπίτι του λατρεμένου μου Σ. με τα παράθυρα να ανοίγουν τέντα κάθε λίγο για να φύγει ο καπνός από τα ατελέιωτα τσιγάρα μας πρέπει να την άρπαξα, αλλά δεν πειράζει.. Τόσο καλά που περάσαμε χαλάλι του.. 

(Ο Σ. με την απολύτως εναλλακτική ποδιά του...)

(και οι υπέροχες, έθνικ λιχουδιές του...)

Στο μεταξύ οι ανταποκρίσεις από το νησάκι μιλούσαν για κρύο απίστευτο και αέρηδες που έκαναν τους πάντες να κυκλοφορούν κουκουλωμένοι και να ψάχνουν μέρος να απαγγιάσουν οπότε ευτυχώς που με έπιασε τεμπελιά και δεν κατεβήκαμε γιατί θα μας είχε βγει ξινό... Βέβαια, στο Νammos την Κυριακή κλασσικά κάηκε το πελεκούδι, έμαθα ότι ήταν από τις καλύτερες φορές ever και αυτό λέει πολλά γιατί ξέρω ακριβώς τι σημαίνει να περνάς καλά στο λατρεμένο μαγαζάκι και όσοι την έζησαν την φάση θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ τυχερούς... 

(Φωτογραφίες από το Nammos και η πρώτη είναι του αγαπημένου Γιάννη Καρνεσιώτη.. Αξίζει να διαβάσετε αυτό το παλιό ποστ για να δείτε πως η Ψαρρού δημιουργούσε πάντα πάθη... Με την καλή και την κακή έννοια...)

Και τώρα περιμένουμε την Πρωτομαγιά.. Όχι για την αργία μια που πέφτει Κυριακή - και μια που εγώ έχω κάθε μέρα αργία έτσι κι αλλιώς- αλλά για να έρθουμε ημερολογιακά - και ελπίζω και κυριολεκτικά- λίγο πιο κοντά στο καλοκαίρι.. Έχω επιθυμήσει ζέστη και λιακάδα που να κρατήσει.. Να κατεβάσω κοντομάνικα και σαγιονάρες από το πατάρι, να αράζουμε έξω για καφέδες με τις κολλητές μου, να κάνουμε και καμιά ηλιοθεραπεία στον Αστέρα να πάρουμε λίγο χρώμα... Να ανοίξουν και οι βεράντες, και οι αυλές, να αρχίσει λίγο η αισιοδοξία να απλώνεται πάνω από την πόλη... Έχω επιθμήσει να κατέβω βράδυ στο Γκάζι για ποτάκι και να είναι η πλατεία γεμάτη από κόσμο και να θυμίζει νησί.. Να πάω στο Dirty και να είναι ανοιχτά όλα και να ακούσω μουσικές και να χαζέψω φατσούλες... Να οδηγώ με τα παράθυρα ανοιχτά και να ακούω Onirama και Δήμο Αναστασιάδη... Να κάνω σχέδια για τις διακοπές, και οι μέρες που θα περνάω όλη την μέρα μου κάτω από μια ομπρέλα - την δική μου ομπρέλα- να είναι κοντά... 

(Η λατρεμένη παραλία πάντα κούκλα, είται στημένη είτε όχι...)

Προς το παρόν βέβαια πάω να πάρω ένα Depon και να κουκουλωθώ μπας και συνέλθω.. Στην κατάσταση που είμαι αν καταφέρω αύριο να είμαι καλά για το καθιερωμένο girls της Πέμπτης θα είναι πρόοδος εξαιρετική οπότε σαν τους ΑΑ θα κάνω focus σε ένα βήμα την φορά... Δεν σας φιλώ για να μην σας κολλήσω αλλά σας στέλνω ένα μεγάλο χαμόγελο... Καλημέρα...

Υ.Γ. Τετάρτη σήμερα και το FnL Guide έχει καινούρια ύλη... Και την στήλη μου ανανεωμένη φυσικά... Αλήθεια, γίνατε μέλη? Να γίνετε γιατί από βδομάδα ξεκινάνε εκπλήξεις, προσφορές, διαγωνισμοί και παιχνίδια for members only....

Και να βάλω και ένα τραγουδάκι έτσι για το καλό, να ανέβει λίγο το κέφι.. Δήμος Αναστασιάδης γιατί αγαπάμε τα αγόρια απο τις δυτικές συνοικίες... Πολύ...